ساقیا

من نیز صاحبی دارم

گرچه او را نمی‌شناسم و راستش را بگویم باورش برایم سخت است.

اما هربار که از او کمک خواستم، مشکلم حل شد...

خودم،همه زندگی‌ام، آینده و امروزم و سرنوشت ابدی ام را به او می‌سپارم که تنها پناه من است.

---

پانوشت: نه شرایطم را باکسی مقایسه می‌کنم و نه انتظاری از کسی دارم...

ساقیا...

نمی‌دانم چرا دنیا این‌طور است! خوشی‌هایش هر قدر هم که خوب باشد زود تمام می‌شود ولی غم و اندوه انگار همیشه وجود دارد. سایه به سایه خوشی‌ها راه می‌رود و منتظر لحظه‌ای است که بیاید و ماندگار شود.

---

عزیزی می گفت این به نگرش آدمه که بخواد خوشحال بشه یا بخواد غصه بخوره

ساقیا...

به این چندماه که نگاه می‌کنم اکثرش بیماری بوده. فعلا تصمیم دارم روی سلامتم تمرکز کنم باشد که سالم گردم و بتونم زندگی نرمال داشته باشم. ساقیا...

حس می‌کنم شده ام مثل فتیله این شمعی که در شیشه دارم. آن قدر سوخته است که به تنهایی نمی‌تواند بیاستد. تکیه‌گاه برایش ساختم. با تکیه چوبی فعلا ایستاده می‌سوزد.

---

با امیدواری مرا یاری کن

ساقیا...